mam na imię Ula!

Socjalizacja uczy nas wcześnie by odcinać się od ciała. Tam jest wszystko co trudne i nieprzyjemne. Wartościowe jest to co daje umysł i intelekt.

Przez wiele, wiele lat sądziłam, że to właśnie mój intelekt jest moim największym atutem. Lecz gdy poszłam na terapię, szybko zauważyłam ile nawykowo trzymam napięcia w ciele, i to pewnie od najmłodszych lat. Postanowiłam wtedy, że chcę być bardziej uważna na swoje ciało, sprawdzać co z nim, nie odcinać się lecz zaprzyjaźnić się — bo tak naprawdę,

ciało to ja!

Praktykuję sprawdzanie co się dzieje w moim ciele regularnie od wielu lat. Poszłam na kurs terapii tańcem i ruchem, zaczęłam regularnie spotykać się ze swoim ciałem na macie, obserwować jak je traktuję, co o nim myślę i zadawać sobie pytanie:

Co to oznacza kochać swoje ciało?

Cały czas odkrywam kolejne odpowiedzi. Nauczyłam się kiedy stosuję przemoc wobec swojego ciała wprowadzając zbyt rygorystyczne diety lub oczekując by wyglądało lub zachowywało się w jakiś sposób, np. przyjęło jakąś pozycję jogi, lub kiedy sama siebie sabotuję w dążeniu do zdrowia i swoich celów. Teraz staram się działać z pozycji miłości do swojego ciała.